به کودکان خود چه رنگهایی بپوشانیم؟ بخش سوم

در مطالب قبلی درباره رنگهای زرد، نارنجی، سرخ و سبز سخن گفتیم. در این مطلب درباره آبی، بنفش، صورتی و در نهایت خاکستری و سیاه و سفید صحبت خواهیم کرد.
آبی، رنگ خاص و اوج آرمانگرایی است. رنگی قدسی که نیروی فرا طبیعی دارد و تطهیر انجام می دهد. آبی نماد حفاظت است. به گردن خرها مهره های آبی می آویزند. طرفداران این رنگ خصایص جالبی دارند. شوق فراطبیعی به اوج می رسد. نیروهای متافیزیک ارزنده، جدی و در خور احترام هستند.
فرد علاقه مند به آبی در یک انزوای روحانی فرو می رود. او از دیگران جدا است و ایده های قدرتمند و اصیل دارد. آنها پروژه های بسیاری را شروع ولی هیچ یک را به پایان نمی رسانند. او دیگران را وادار به اطاعت می کند، سنگ صبور دیگران است و ملایمت و مدارا دارد. آبی، نشان مرد و جاودانگی است. در اسطوره های ایرانی مردی بسیار آرمانی است. لباس آبی به کودک حسی متفاوت می دهد . او را به صبوری دعوت می کند. اما برای ایجاد حس کار و تلاش بایستی او را به اندازه کافی در معرض سرخ نیز قرار دهید.
توجه داشته باشید که زرد فرد را به سمت آینده هدایت می کند، نارنجی به سمت آینده و اکنون می برد. سبز همین لحظه است و آبی به معنای ازل و ابدی بودن است. این رنگ، قدرت ارزیابی و تحلیل را کاهش می دهد و باعث می شود جزئیات دیده نشوند.

بنفش!

بنفش آمیخته ای از آبی و قرمز است که هر دو در اوج کمال هستند و وقتی در هم آمیخته شوند یکدیگر را خرد می کنند. این رنگ مظهر شکسته شدن آبی و سرخ و ارزشهای آنها در هم است. بنفش اوج شکست است. خانمها در سنین کهنسالی به سمت این رنگ متمایل می شوند. رنگ خاموشی و مرگ و وحشت است و شوربختی را تداعی می کند. بنفش رنگ آلزایمر و فراموشی است. البته فراموشی همیشه بد نیست و با ورود به کهنسالی نیاز است که بعضی مسائل را فراموش کنیم. کودکانی که همواره در معرض این رنگ هستند همیشه احساس خستگی می کنند و دچار بیماری های عضلات می شوند. هر خوراکی را نمی خورند. اگر در مواجهه با هواردار بنفش قرار گرفتیم باید با رنگ نارنجی و سرخ آنها را جهت بهبودی حمایت کنیم.
اما صورتی، این رنگ خطرناک و پر طرفدار!
ما با فاجعه حضور صورتی در زندگی ایرانی روبرو هستیم. سرخ هرچه تیره تر می شود نیروی بیشتری دارد. اما اگر کمی سفید به آن بیافزاییم از بین می رود. تمام اقتدار رنگ سرخ در برابر سفید کشته می شود. هر چه لطیف تر، مرده تر نیز می شود.
صورتی میل به مالکیت را به اوج خود می رساند و میل به مصرف را می سازد. پیش از آن رنگی زینتی بود که حسی مرطوب داشت. حس یک پوسته تو خالی. این رنگ جهت طراحی لوازم آرایشی و بسته های آن هارمونی ایجاد می کند. چیزی که روی پوست قرار گرفته است را به بهترین شکل القا می کند ولی در مورد لباس به شدت پیام را شخصی می کند و روحیه اجتماعی ندارد. ایجاد انفعال می کند. ویژگیهای قرمز را از بین می برد. قرمز رنگ زبان است که در صورتی تکه تکه می شود. حتی اندیشه در صورتی خرد می شود. اگر بخواهد ده دقیقه سخنرانی کند. طرفدار صورتی نیم ساعت به نیم ساعت دل می بازد. یک ربع به یک ربع احساس شکست می کند و پنج دقیقه به پنج دقیقه بغض می کند. در مقابل بیماریهای عفونی آسیب پذیرتر است و  برخلاف طرفدار قرمز و آبی زودتر از دیگران نیاز به دارو پیدا می کند. عاشق جمع کردن خرت و پرتهای به درد نخور است. تصویری از انضباط و مرتب بودن دارد که با تصویر دیگران منافات دارد. عنصر مادر با طرفدار صورتی همواره دچار مشکل است. حرفهای نگفته و پر از غر بین آنها فراوان است.
صورتی اساسا خرده کار انجام می دهد و اندیشه ورز نیست. او کتاب به دست می گیرد و بعد از دقایقی به خواب می رود. کتاب خوانده شده ندارد. مثل بنفش صرفا با دو سه دوست ارتباط دارد. معمولا جایی می نشیند که دیده نشود ولی همه را زیر نظر بگیرد. قطعیت اجتماعی سازنده ندارد.
برای استفاده صورتی در لباس کودکتان باید بسیار محتاطانه عمل کنید و مراقب باشید. باید در مقابل خواست ا برای استفاده از این رنگ ایستادگی کنید.

به کودکان خود چه رنگهایی بپوشانیم؟ بخش اول

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا